Συμπτώματα
- Έντονος πόνος συνήθως στο κάτω και αριστερό μέρος της κοιλιάς. Είναι συνεχής, πολύ δυνατός και αμείωτος σε ένταση. Πυρετός.
- Ναυτία και εμετός.
- Γενικευμένη ευαισθησία στην κοιλιά.
- Δυσκοιλιότητα ή πιο σπάνια, διάρροια.
Αιτίες
Η αιτιολογία των εκκολπωμάτων έγγυται στις διαταραχές της πιέσεως μέσα στο έντερο οι οποίες προκαλούν το πέρασματου βλενογόννου μέσα από τις μυικές ίνες του εντέρου σχηματίζοντας τις μικρές κοιλότητες που καλούνται εκκολπώματα.
Η εκκολπωματίτιδα επέρχεται όταν υπάρχει ανάπτυξη φλεγμονής λόγω λοίμωξης μέσα σε αυτές τις κοιλότητες.
Παράγοντες κινδύνου
- Ηλικία. Η πιθανότητα εκκολπωματίτιδας αυξάνεται με την ηλικία.
- Παχυσαρκία.
- Κάπνισμα.
- Απουσία σωματικής άσκησης.
- Διατροφή πλούσια σε λίπος και φτωχή σε ίνες.
- Ορισμένα φάρμακα όπως η κορτιζόνη, τα οπιοειδή και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη.
Επιπλοκές
Περίπου 25% του πλυθυσμού με οξεία εκκολπωματίτιδα θα παρουσιάσει επιπλοκές οι οποίες περιλαμβάνουν:
- Απόστημα (συλλογή πύου μέσα στην κοιλιά).
- Στένωση ή και απόφραξη του εντέρου.
- Συρίγγιο (είναι μια παθολογική επικοινωνία του εντέρου με άλλο όργανο όπως η ουροδόχος κύστη ή το δέρμα).
- Περιτονίτιδα. Επέρχεται όταν τα μολυσμένα και φλεγμένοντα εκκολπώματα παθαίνουν ρήξη με αποτέλεσμα τα εξαιρετικά τοξικά μικρόβια να διασπείρονται σε όλη την κοιλιά.
Διάγνωση
Τα εκκολπώματα συνήθως δεν παρουσιάζουν συμπτώματα. Η εκκολπωματίτιδα όμως παρουσιάζει μια πολύ θορυβώδη συμπτωματολογία.
- Η κλινική εξέταση είναι χαρακτηριστική όσον αφορά την θέση του έντονου πόνου.
- Η αξονική τομογραφία είναι η εξέταση επιλογής τόσο για την πάθηση όσο και για τις επιπλοκές της.
- Οι εξετάσεις αίματος συνεισφέρουν στη διάγνωση διότι οι δείκτες φλεγμονής είναι αυξημένοι (CRP, λευκά αιμοσφαίρια κλπ).
Θεραπεία εκκολπωματίτιδας
- Χορήγηση αντιβιωτικών ενδοφλεβίως.
- Παρακέντηση υπό αξονικό τομογράφο μιας περιχαρακωμένης συλλογής πύου.
Χειρουργική θεραπεία
Είναι αναποφευκτη σε περιπτώσεις πολλαπλών επεισοδίων, συρυγγίων ή απόφραξης ή διάτρησης του εντερικού τοιχώματος. Είναι επίσης υποχρεωτική σε ανθρώπους με ανοσοκαταστολή.
Η κλασική χειρουργκή αντιμετώπιση αφορά την αφαίρεση του πάσχοντος τμήματος του εντέρου και αποκατάσταση της συνέχειας του πεπτικού συστήματος με ένωση των 2 τμημάτων του εντέρου. Η επέμβαση στην συντρηπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων γίνεται λαπαροσκοπικά.
Σε περιπτώσεις βαριάς περιτονίτιδας η οποία μπορεί να είναι επικίνδυνη για τη ζωή ενδέχεται να χρειαστεί η δημιουργία κολοστομίας η οποία είναι προσωρινή (συνήθως 6 εβδομάδες).
