Καρκίνος του στομάχου

γ.σπηλιοπουλος

Τι είναι γαστρεκτωμή

Δεν υφίσταται καμία συντηρητική αντιμετώπιση της κήλης. Οι διάφορες ζώνες δεν θεραπεύουν το πρόβλημα και μόνο κακό προκαλούν, λεπταίνοντας το κοιλιακό τοίχωμα. Εκτός από την κακή ποιότητα ζωής που προκαλούν, υπάρχει πάντοτε ο κίνδυνος της περίσφιξης.

Πρόκειται για μία επείγουσα κατάσταση κατά την οποία το τμήμα του εντέρου το οποίο περιέχεται μέσα στην κήλη, συνήθως λόγω συστροφής, δεν προσλαμβάνει αρκετό αίμα και συνεπώς ο κίνδυνος νέκρωσης είναι άμεσος.

Η σύγχρονη χειρουργική αντιμετώπιση βασίζεται στην λαπαροσκοπική αποκατάσταση, με τοποθέτηση ενός βιοϋλικού (πλέγμα), το οποίο ενισχύει με τρόπο οριστικό και μόνιμο το κοιλιακό τοίχωμα στο αδύναμο σημείο του.

Το λαπαροσκόπιο δεν είναι τίποτε άλλο παρά μία λεπτή κάμερα εξαιρετικά υψηλής ανάλυσης (HD ή 4K) η οποία εισάγεται μέσω μιας μικρής τομής λίγων χιλιοστών στο κοιλιακό τοίχωμα. Η κήλη εντοπίζεται και με την βοήθεια πολύ λεπτών εργαλείων των 5 χιλιοστών, το περιεχόμενό της επανατοποθετείται μέσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα. Το πλέγμα τοποθετείται με ειδικές τεχνικές στο σημείο της οπής και καθηλώνεται, με διάφορες τεχνικές.

Όπως όλες οι λαπαροσκοπικές επεμβάσεις, γίνεται υπό ήπεια γενική αναισθησία διότι η επέμβαση είναι μικρής διάρκειας (μικρότερη της μίας ώρας).

Σπάνιες είναι οι περιπτώσεις που οι κήλες αντιμετωπίζονται με χειρουργική τομή. Αυτό συμβαίνει όταν είναι εξαιρετικά ευμεγέθεις, ή όταν εξελίσσονται από πολλά χρόνια και έχουν δημιουργηθεί συμφύσεις ή όταν δημιουργούνται επί εδάφους πολλών παλαιοτέρων επεμβάσεων.

Συμπτώματα

Ο καρκίνος του στομάχου έχει μια «ύπουλη» συμπτωματολογία:

  • άτυποι πόνοι στο μέσο της κοιλιάς.
  • δυσπεψία.
  • πτώση του αιματοκρίτη.
  • κακουχία.
  • απώλεια βάρους.
  • απέχθεια για το κρέας.

Αιτιολογία

  • Κληρονομικότητα.
  • Γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση.
  • Ελικοβακτηρίδιο.
  • Κάπνισμα.
  • Κατανάλωση αλκοόλ.

Χειρουργικές ενδείξεις

Η κύρια ένδειξη των γαστρεκτομών είναι ο καρκίνος του στομάχου ο οποίος ιστολογικά είναι συνήθως αδενοκαρκίνωμα. Οι άλλες ενδείξεις των γαστρεκτομών είναι οι ενδοκρινείς όγκοι, τα GIST (gastrointestinal stromal tumor) και οι καλοήθεις παθήσεις (σπάνιες σήμερα), όπως οι επιπλοκές του έλκους είτε αυτή είναι διάτρηση ή η αιμορραγία.

Επακόλουθα των γαστρεκτομών

Ο στόμαχος εκκρίνει μια πρωτεΐνη που ονομάζεται ενδογενής παράγων και χρησιμεύει στην απορρόφηση της βιταμίνης Β12. Η έλλειψη της Β12 προκαλεί αναιμία, η οποία διορθώνεται με ενδομυική ένεση βιταμίνης μια φορά το μήνα.

Η αφαίρεση του στομάχου έχει επίσης αντίκτυπο στο μηχανισμό της πέψης. Το dumping syndrome χαρακτηρίζεται από: υπόταση, εφίδρωση, ταχυκαρδία, συμπτώματα που οφείλονται στην πολύ γρήγορη είσοδο μεγάλων ποσοτήτων τροφής στο έντερο με ορμονικά επακόλουθα δηλαδή: μεγάλη παραγωγή ινσουλίνης και συνεπώς υπογλυκαιμία . Ο ασθενής συχνά αισθάνεται κορεσμό λόγω του μικρού στομάχου.

Η πρόγνωση, δηλαδή, τι αντίκτυπο θα έχει στην επιβίωση ο καρκίνος του ασθενούς, εξαρτάται από το στάδιο του όγκου και από τα αν υπάρχουν διηθημένοι λεμφαδένες.

Εξετάσεις

Όταν υπάρχουν αυτά τα συμπτώματα πρέπει να πραγματοποιηθεί μια γαστροσκόπηση, η οποία θα εντοπίσει τον όγκο, θα προσδιορίσει τη θέση του και θα επιβεβαιώσει τη διάγνωση με βιοψία. Οι εξετάσεις θα συμπληρωθούν με αξονική τομογραφία και μέτρηση των καρκινικών δεικτών στο αίμα.

Η μόνη θεραπεία που επιτρέπει την ίαση του καρκίνου του στομάχου, είναι η χειρουργική. Η αφαίρεση σε συνδυασμό με τη χημειοθεραπεία, η οποία γίνεται τόσο προεγχειρητικά (neoadjuvant chemotherapy) όσο και μετεγχειρητικά είναι η συνηθέστερη θεραπευτική αντιμετώπιση.

Εγχειρητική - Μετεγχειρητική περίοδος

Η επέμβαση πραγματοποιείται υπό γενική αναισθησία. Εάν η μέθοδος είναι «ανοιχτή» υπάρχει τομή  που ξεκινάει κάτω από το στέρνο και φτάνει μέχρι τον ομφαλό. Η επέμβαση κρατάει από 2 ώρες και 30 λεπτά έως 3 ώρες και 30 λεπτά.

Ο ασθενής όταν φτάσει στο δωμάτιό του, θα έχει σωληνάκι στη μύτη (Levine) και ουροκαθετήρα. Η διάρκεια της νοσηλείας είναι 8-10 ημέρες.

Οι επιπλοκές των γαστρεκτομών αφορούν κυρίως την κακή επούλωση των ραφών, οι οποίες συνήθως αποκαθίστανται μόνες τους αλλά απαιτούν παράταση της νοσηλείας. Σπάνια μπορεί να απαιτηθεί και επανεπέμβαση.